Szlifierki płaskie to skrócona nazwa szlifierek przeznaczonych do szlifowania płaszczyzn i powierzchni kształtowych prostokreślnych. Szlifowanie płaszczyzn to jedna z podstawowych metod obróbki ścieralnej, które może być wykorzystywane do obróbki zgrubnej oraz wykończeniowej. Wyróżnia się dwa rodzaje takiego szlifowania, a podziału dokuje się ze względu na wykorzystywany element ściernicy.
Mowa tu o szlifowaniu obwodowym, w którym do obróbki wykorzystuje się wąski obwód narzędzia. Zaletą tej metody jest wysoka precyzja obróbki. Drugim rodzajem pracy, jaki wykorzystuje szlifierka płaska, jest szlifowanie czołowe. Metoda ta wykorzystuje całą powierzchnię ściernicy, co pozwala na obróbkę dużych przedmiotów i znacząco przyspiesza proces obróbki. Dodatkowo można wyróżnić szlifowanie czołowo-obwodowe, które łączy obie techniki pracy.
Jak działają szlifierki płaskie?
Szlifowanie płaszczyzn rozpoczyna się od mocowania przedmiotu. Mniejsze detale umieszczane są w imadle, a większe na stole szlifierki płaskiej. Popularność, zwłaszcza w maszynach wykorzystywanych do produkcji przemysłowej, zyskuje elektromagnetyczny stół wyposażony w kilka lub kilkanaście magnesów. Po umieszczeniu obrabianego przedmiotu na stole włączane jest zasilanie elektryczne, które uruchamia magnesy, ich zadaniem jest unieruchomienie przedmiotu na czas obróbki.
Podczas pracy szlifierki płaskiej wyróżnia się kilka ruchów, które wykonuje narzędzie, jakim jest ściernica oraz przedmiot, a raczej stół, do którego jest przymocowany. Ruchem głównym jest obrotowy ruch ściernicy, a dodatkowo wyróżnia się ruch przedmiotu posuwowy wzdłużny lub obrotowy, ruch posuwowy poprzeczny oraz ruch dosuwany.
Współczesne zaawansowane szlifierki wyposażone są w zautomatyzowany hydrauliczny system sterujący, który najczęściej dotyczy szlifierek czołowych. Średnica ściernicy wykorzystywanej w tej metodzie często jest większa od obrabianego przedmiotu, co już ma duży wpływ na wydajność obróbki, a zautomatyzowanie pozwala dodatkowo ją zwiększyć.